Αυτήν τη στιγμή επισκέπτονται τον ιστότοπό μας 161 επισκέπτες και κανένα μέλος
Ένα ατέλειωτο παραμύθι είναι ο Σπερχειός. Ένα όμορφο, μα αληθινό παραμύθι που ξεκινάει από την εποχή που οι προϊστορικοί Έλληνες έπλαθαν τους θεούς τους και στέριωναν τους ήρωές τους, Είναι ποτάμι πολεμάρχων που βροντοφώναξαν το παρών σε όλα τα μεγάλα προσκλητήρια της εθνικής ιστορίας και σε όλες τις εποχές, με το κοντάρι και το τόξο, με το σπαθί και το γιαταγάνι, με το καριοφίλι και το ντουφέκι. Από τον Όμηρο ίσαμε σήμερα αίμα ρωμέικο κυλάει στην κοίτη του. Από τότε που γεννήθηκε ο κόσμος ανιστορεί εποποιίες εθνικές. Στα νερά του ζωγραφίζονται ατέλειωτες σελίδες δόξας ελληνικής. Έζησε τόσες και τόσες περιπέτειες ξετυλιγμένες δίπλα του.
Πλήθος από μονοπάτια για περπάτημα και χαλάρωση υπάρχουν στην περιοχή του Δήμου Μακρακώμης. Μπορείτε να περιηγηθείτε στα κατάφυτα δάση της περιοχής, απολαμβάνοντας πανέμορφα τοπία.
Οι λουτροπόλεις της Φθιώτιδας συνδυάζουν το βουνό, τη θάλασσα, την ηλιοφάνεια και το γαλάζιο ελληνικό ουρανό. Σε αντίθεση με τις ιαματικές πηγές άλλων χωρών, δεν έχουν ραδιενεργά κατάλοιπα ή βιομηχανικά λύματα. Στην περιοχή του Δήμου Μακρακώμης βρίσκονται μερικές από τις ποιο σημαντικές Ιαματικές Πηγές της Ελλάδας.
Στην είσοδο του χωριού Μαυρίλο υπάρχει ο ανακαινισμένος μπαρουτόμυλος ο οποίος αποτελεί μουσείο (είναι μουσειακό αντίγραφο του αρχικού μπαρουτόμυλου). Η κατασκευή ξεκίνησε το 2002 από τον πρώην Δήμο Αγίου Γεωργίου και εγκαινιάστηκε το 2008.
Το Δασικό Χωριό Λιβαδάκι είναι ένα ολοκληρωμένο μοντέλο εναλλακτικού τουρισμού που προσφέρει υπηρεσίες υψηλής ποιότητας σε διαμονή - διατροφή και outdoor activities.
ΟΞΥΑ ΚΑΙ ΣΑΡΑΝΤΑΙΝΑ
Ιστορία-θρύλοι-παραδόσεις
(Εισήγηση του Βασιλείου Κανέλλου στο 2ο Συνέδριο Φθιωτικής Ιστορίας στο Κάστρο Λαμίας, στις 20 και 21 Σεπτεμβρίου 2003)
Στα νοτιοδυτικά όρια του νομού Φθιώτιδας, ανάμεσα στο Βελούχι και στα Βαρδούσια, υψώνεται επιβλητικά η Οξυά. Βουνό με σπουδαία φυτογεωγραφική σημασία και με υψόμετρο που προσεγγίζει τα 2000 μέτρα. Εκεί υπάρχει το νοτιότερο δάσος της οξυάς στην Ευρώπη. Από το δέντρο αυτό πήρε το όνομά της. Πανέμορφο βουνό, «απείρου φυσικού κάλλους», που η δημοτική μας μούσα το πρόσεξε ιδιαίτερα και το τραγούδησε: «Βελούχι μου παράμορφο κι Οξυά ζωγραφισμένη...», είναι ένα από τα γνωστότερα δημοτικά μας τραγούδια.
Σεργιανίζοντας στα μονοπάτια της ιστορίας, του θρύλου και της παράδοσης πολλά θα μπορούσε να καταγράψει κανείς για το βουνό αυτό και για τα χωριά που ακουμπάνε στην πλάτη του. Αξίζει τον κόπο να αναφερθούμε σε μερικά:
Please enter valid data
